Σύλλογος Ορθοδόξων Πατμίων "ΠΑΤΜΟΣ ΙΕΡΑ"

ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΙΔΑΣ

Εισήγηση Μαυρουδή Θεολόγου

Χριστός Ανέστη με υγεία και οικογενειακή ευτυχία

Πριν 3 χρόνια ακριβώς, 8-5-2013, ύστερα από μια πρόχειρη προετοιμασία 2 μόλις ημερών, είχα την τιμή να ενημερώσω τους συμπατριώτες μου στον Αρίωνα για το ίδιο περίπου θέμα. Η προσέλευση ήταν αποκαρδιωτική, αλλά έγραψα στην Πατμιακή τότε. Θάρθει η εποχή που δεν θα μας χωρούν ακόμα και μεγάλες αίθουσες στην Πάτμο. Νομίζω ότι σήμερα ήρθε ο καιρός τα όνειρα να βρούν δικαίωση. Νομίζω η στιγμή αυτή ήρθε και τα γεγονότα  της τότε ενημέρωσης στον Αρίωνα 3 χρόνια μετά μας φέρνουν σήμερα εδώ στο φιλόξενο αυτό χώρο. Η σημερινή συνάντηση αυτό το σκοπό έχει. Να ενημερώσει τους Πατμίους για τα γεγονότα αυτά και να πληροφορηθούν αυθεντικά την πραγματική κατάσταση.

Εδώ και 15 χρόνια η Μονή και η Πάτμος, που είναι έννοιες αλληλένδετες, ασφυκτιούν από μια ανίερη και απαράδεκτη κυριαρχία. Αυτήν που ετσιθελικά και κόντρα στους ακατάλυτους και προαιώνιους θεσμούς που διέπουν τη Μονή, το πατριαρχείο καταλύει χωρίς καμιά συστολή τους θεσμούς αυτούς και την επί 9 αιώνες πρακτική λειτουργίας της. Ο πολύς κόσμος αγνοεί τι είναι αυτό που λέμε και με την αγάπη του και το σεβασμό προς το πατριαρχείο, ανέχεται αυτή τη συμπεριφορά ή αρνείται να μάθει. Αυτή η άγνοια και αδιαφορία του κόσμου είναι ο λόγος που χωρίς συστολή τα τελευταία χρόνια προχωρεί ξεδιάντροπα στην ισοπέδωση και χειραγώγηση της διοίκησης της Μονής, παρότι και το Χρυσόβουλο του Αυτοκράτορα και η Υποτύπωση του Οσίου Χριστοδούλου ρητά το απαγορεύουν. Ξέρουν πως στην Πάτμο ζουν θεοσεβούμενοι άνθρωποι, δεν ξέρουν όμως πως ζουν και πιστοί που αρνούνται να αποδεχθούν αυτή την προσβολή που επιχειρεί το πατριαρχείο τα τελευταία χρόνια και να υποταχθούν στις έκνομες ενέργειές του. Στις έντονες αντιδράσεις μας δεν απαντά, αντ αυτού  σιωπά ένοχα και πονηρά. Απειλεί με αποκεφαλισμό τυχόν αντίδραση των μοναχών, όπως αποκεφάλισε αδικαιολόγητα 4 πολύτιμους μοναχούς πριν 3 χρόνια, που η έλλειψη τους σήμερα φαίνεται πιο πολύ από ποτέ. Αγνοεί το πατριαρχείο ότι αυτή η σταδιακή απαξίωση της μονής λειτουργεί αρνητικά και δεν αποτελεί πλέον πόλο ενδιαφέροντος για μοναχισμό από Πάτμιους ιερωμένους, αφού χάνει την παλιά της αίγλη . Δεν υπάρχουν νέοι μοναχοί και σιγά σιγά η μονή οδηγείται στην .. παρακμή του άρθ. 65 του κανονισμού, που πονηρά πρόβλεψε το πατριαρχείο για να αρπάξει την διοίκηση και φυσικά την περιουσία και τα κειμήλια της μονής. Ακούστε τι προβλέπει το άρθρο αυτό και ανατριχιάστε : « εν περιπτώσει παρακμής της Ιεράς Μονής ελλείψει μοναχών, ή άλλων λόγων, τότε την διοίκησιν αυτής και την διαχείρισιν της κινητής και ακινήτου περιουσίας, των κειμηλίων και των βιβλίων αυτής αναλαμβάνει το κυρίαρχον Οικουμενικόν  Πατριαρχείον»!!.!       

1.   Ως γνωστόν, η  Ι. Μονή  Πάτμου, εν συγκρίσει με τις υπόλοιπες Μονές της Ελλάδος (εκτός Αγίου Όρους) είναι διοικητικά αυτόνομη και δεν υπάγεται  στον οικείο Μητροπολίτη, όπως συμβαίνει με τις άλλες Μονές, αλλά διοικείται από την Αδελφότητα αυτής ως ανώτατο διοικητικό όργανο. Μόνο πνευματικά υπάγεται απ ευθείας στο Πατριαρχείο. 

 Το καθεστώς αυτό καθιερώθηκε από την στιγμή της σύστασής της, δηλαδή με το Χρυσόβουλο Λόγο του Αυτοκράτορα Αλέξιου Κομνηνού το έτος 1088 και είναι υποχρεωτικό και απαράβατο από οποιονδήποτε «εις τον αιώνα τον άπαντα» και ουδείς μέχρις σήμερα το αμφισβήτησε ή το άλλαξε.

   Η παράγραφος περί ανεξαρτησίας της Μονής μας μέσα στο Χρυσόβουλο είναι τόσο ξεκάθαρη που δεν επιτρέπει  καμία αμφισβήτηση από καμία Αρχή, Επίσκοπο, Πατριάρχη, Πολιτικό πρόσωπο ή οποιονδήποτε άλλο .

         Υπενθυμίζοντας, παραθέτουμε την συγκεκριμένη παράγραφο, όπως αναφέρεται στο Χρυσόβουλο.:

«......   υπερτερούσα, και άδιάσειστον καί άπερίτρεπτον την έπ' αυτής δεσποτείαν έχειν όφείλουσα εις τον αιώνα τον άπαντα. "Ήτις καί αύτοδέσποτος καί αυτεξούσιος μετά της όλης νήσου διαμένει εσαεί, καθ' έαυτήν αγομένη καί διευθυνομένη κατά το μέλλον επί ταύτη γενέσθαι Τυπικόν καί την Διάταξιν παρά του δηλωθέντος ευλαβούς μοναχού Χριστοδούλου καί κτήτορος· καί ούτε αυτή, ούτε τα ύπ' αυτήν, ως άνωθεν είρηται, ουθ' ή νήσος αυτή, υπό βασιλικά, ή πατριαρχικά, ή μητροπολιτικά, ή επισκοπικά, ή εκκλησιαστικά, ή υπό τίνα ιδιωτικά ύπαχθήσεται όλως πρόσωπα, ούτε μην εξόριστος τις πεμφθήσεται πώποτε εν αύτοίς, άλλ' έλευθεριάσουσι καθαρώς άχρι παντός αιώνος καί πλουτήσουσι δια τήσδε της ευσεβούς χρυσοβούλου γραφής το αύτοδέσποτόν τε καί έλευθέριον........»

  Σε ελεύθερη μετάφραση ορίζει ο Αυτοκράτορας τα εξής:

«Η Μονή θα υπερτερεί από τις άλλες Μονές και δεν θα επιτρέπεται να διασαλευθούν τα προνόμια και η εξουσία που της δίδεται εις τον αιώνα τον άπαντα και συγκεκριμένα .

Θα είναι ΑΥΤΟΔΕΣΠΟΤΟΣ, ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟΣ και θα παραμένει μαζί με το υπόλοιπο νησί εσαεί, και θα λειτουργεί ως Μονή και θα προοδεύει και διευθύνεται με τα δικά της όργανα για πάντα και αυτή η κατάσταση θα δημιουργεί και θα λειτουργεί ως ένα ιδιαίτερο καθεστώς (τυπικό) το οποίο οφείλει ο ευλαβής Μοναχός και ιδρυτής αυτής Χριστόδουλος να συντάξει μία διάταξη (βλέπε ΥΠΟΤΥΠΩΣΗ) και δεν θα επιτρέπεται η Μονή όπως την περιγράφουμε παραπάνω  να διοικείται , ούτε η νήσος Πάτμος να ΥΠΑΧΘΕΙ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ σε Βασιλικά, Πατριαρχικά, Μητροπολιτικά, Επισκοπικά ή Εκκλησιαστικά ή Ιδιωτικά πρόσωπα, ούτε κάποιος άλλος ξένος από τα παραπάνω πρόσωπα να έχει δικαίωμα να αλλάξει το καθεστώς αυτό και να υπαγάγει τη Μονή στη δική του Εξουσία, αλλά θα είναι παντελώς ελεύθερη, αυτόνομη, αυτεξούσια και αυτοδέσποτη  άχρι παντός αιώνος και θα λειτουργεί ελεύθερη με τη δική της διοίκηση και θα προοδεύει σύμφωνα με την Χρυσόβουλη αυτή διάταξη που καθιερώνουμε.....».

        Μετά την ίδρυση της Μονής (1088) ο Όσιος Χριστόδουλος, ως όφειλε, συνέταξε την ΥΠΟΤΥΠΩΣΗ του το 1091, σύμφωνα και με την παραπάνω εντολή- παραγγελία του Αυτοκράτορα, στην οποία εκτός από τις καθαρώς κανονιστικές διατάξεις περί Μοναχισμού, κανονισμών λειτουργίας της Μονής και εκκλησιαστικού τυπικού, συμπεριέλαβε αυτούσια την παραπάνω διοικητική  διάταξη του Χρυσόβουλου στην Υποτύπωσή του (στίχοι 31-32), την οποία επί 900 χρόνια ουδείς τόλμησε να αλλάξει. Μάλιστα ο Όσιος Χριστόδουλος στη διαθήκη αυτή (ΥΠΟΤΥΠΩΣΗ), αναφέρει ότι «Όστις δε ήθελε προδώσει το εν τοις κεφαλαίοις τούτοις δίκαιον, δεν θα διαφύγει την φοβεράν  απειλήν του δικαίου κριτού εν τη ήμέρα εκείνη της των κρυφίων αποκαλύψεως» (Υποτ. Κεφ ΙΗ). Δηλαδή και το χρυσόβουλο και η υποτύπωση ρητά αποκλείουν και απαγορεύουν με απειλή κατάρας την διοικητική υπαγωγή της Μονής και της Πάτμου μεταξύ των άλλων και σε «ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΑ» πρόσωπα, αλλα να είναι ελεύθερη, ανεξάρτητη, αυτεξούσια και αυτοδιοίκητη «κατά το μέλλον επί ταύτη γενέσθαι Τυπικόν (δηλ. καθεστώς)» και από μόνη της διευθυνομένη και κατευθυνομένη.

Το αυτοδέσποτο και αυτοδιοίκητο καθεστώς αυτό ισχύει επί 900 χρόνια με πράξεις που το τιμούν και το αναγνωρίζουν και ποτέ δεν διανοήθηκε κανείς να προσβάλει, ούτε Οθωμανοί ούτε κατακτητές. Παραδείγματα:

α) οι επιστολές – Συγγίλιο γράμμα του Δημητρίου το έτος 1989, το οποίο προσυπογράφει μάλιστα και ο σημερινός πατριάρχης ως Μητροπολίτης Φιλαδελφείας.

Β) η ταπεινή συγγνώμη του πατριάρχη Ιωάννη του Αγαπητού το 1198 μ.Χ. προς την Αδελφότητα της Μονής, όταν επιχειρήθηκε μια παρόμοια εκτροπή, ζητώντας μόνο να υμνείται η φήμη του και τίποτα άλλο.

Γ) ακούστε πως τοποθετείται ο Ματθαίος Μελιανος, Πάτμιος θεολόγος, για την κατάργηση της ιδιορρυθμίας.: «Εγώ προσωπικά καυχιόμουν με αυτήν την ιδιαιτερότητα (ιδιορρυθμία) της Μονής»!.

Δ) η ρηματική διατύπωση του παραπεμπτικού βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Δωδ/σου, που εφαρμόζει μόνο τον κανονισμό του 1970 του Δημητρίου με πλήρη αναγνώριση των παραπάνω..

2. Ως προς δε την ισοβιότητα του ηγουμένου, η Υποτύπωση του Οσίου Χριστοδούλου ρητά προβλέπει το αντίθετο, δηλαδή προβλέπει την «κατά διαδοχάς» επιλογή και «κρίσει και ψήφω κοινή» από την Αδελφότητα του προσώπου του ηγουμένου  και από κανέναν άλλο. Άλλωστε, αυτό που ισχύει τους τελευταίους 5-6  αιώνες και έχει καθιερωθεί ως θεσμός απαράβατος της Μονής και της Πάτμου, είναι να εκλέγεται δημοκρατικά ηγούμενος κάθε 4 ή 5 χρόνια μόνο από την Αδελφότητα και μάλιστα με πανηγυρικό τρόπο, που γλαφυρά περιγράφει στην Υποτύπωση ο Όσιος Χριστόδουλος. Και αυτό αποτελεί μοναδικό στοιχείο της ανεξαρτησίας και αυτοδιοίκητου της Μονής και ξεχωριστό μέρος της πολιτιστικής ιστορίας της Πάτμου.

Δυστυχώς όμως, αυτά που προβλέπονται ως θεσμοί απαραβίαστοι, επί 9 αιώνες και που σεβάστηκαν ακόμα και μωαμεθανοί και κατακτητές, έρχεται ο σημερινός Πατριάρχης και ανατρέπει χωρίς δικαιολογία, χωρίς καμία εξήγηση. Διορίζει ηγουμένους το 2000, αφήνει τη μονή επί 13 χρόνια χωρίς κανονισμό, αφού έχει καταργήσει de facto το αυτεξούσιο και αυτοδιοίκητο, καταργεί την ιδιορρυθμία, καταργεί την ανά 4ετία διαδοχή ηγουμένου. Λύνει και δένει, διατάζει την Αδελφότητα να κάνει αυτά που την εντέλλει ως μονάρχης, απολύει μοναχούς, φέρνει ημέτερους. Διορίζει 3 δικούς του ιερείς σε ενορίες του νησιού που ποτέ δεν λειτούργησαν, εισπράττοντας αργομισθίες από το φτωχό ταμείο του κράτους, που εμείς οι πολίτες συντηρούμε. Ενισχύει ΜΚΟ με απροσδιόριστους σκοπούς και επιδιώξεις και έργο άγνωστο, ενώσεις που έχοντας βάση και εκμεταλλεύονται το βαρύ όνομα της Πάτμου. Φτιάχνει νέες αχρείαστες ενορίες θύλακα στην αγκαλιά άλλων ενοριών, μετονομάζοντας τους ναούς από ένα βράδυ ως το πρωί, μόνο και μόνο για να δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας και πηγή οικονομικού προσπορισμού.

3.  Ο νέος κανονισμός που επεξεργάστηκε το πατριαρχείο κόντρα στα παραπάνω, ερήμην της Αδελφότητας και χωρίς καν τη γνώμη της αναιρεί και ανατρέπει τις παραπάνω εντολές. Γι αυτές φωνάζουμε κοντά 5 χρόνια.                                  

Συνεπώς, ο έντονος προβληματισμός μας προέρχεται από τον υπ αριθμ. πρωτ.69/17-1-2013 Εσωτερικό Κανονισμό της Ι. Μονής, ο οποίος φέρεται δήθεν ότι «..κατηρτίσθη υπό της Αδελφότητος της Ι. Μονής..»- άρθ. 66 παρ. 3!..), ενώ είναι τοις πάσι γνωστό ότι κατηρτίσθη και επεβλήθη απο το Πατριαρχείο!... Δυστυχώς, με τον νέο κανονισμό μεταρρυθμίζονται οι ανά τους αιώνες θεσμικές λειτουργίες της Μονής, ανατρέπεται το επί 900 χρόνια αυτόνομο, ανεξάρτητο και αυτοδέσποτο καθεστώς της, και θεσπίζονται με τον κανονισμό αυτόν κανόνες διοίκησης της Μονής που την καθιστούν ανεπίτρεπτα υπό άμεση εξάρτηση από το Πατριαρχείο. Διότι, ενώ υποκριτικά αναφέρει ότι τάχα «..η μονή αποτελεί νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, αυτοτελές, αυτοδιοίκητον, αυτοδέσποτον και αυτεξούσιον..» (όπως προβλέπεται στο άρθ.2 παρ.γ κανονισμού), οι ακολουθούμενες διατάξεις του κανονισμού αντιφάσκουν πλήρως και ανατρέπουν την ανωτέρω διάταξη, εφόσον το Πατριαρχείο, αντί να έχει πνευματικό ρόλο μόνο, δυστυχώς ελέγχει και κυριαρχεί επί όλων των διοικητικής και οικονομικής φύσεως αποφάσεων της Γεροντικής Σύναξης. Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελεί η παρ.16 του άρθ.41, σύμφωνα με την οποία καθιερώνεται ανεπίτρεπτος οικονομικός έλεγχος αφού « ..η Ι. Μονή δύναται, κατόπιν αποφάσεως του Οικουμενικού Πατριαρχείου, να τοποθετεί μέρος των υφισταμένων αποθεματικών κεφαλαίων εις ασφαλή και αποδοτικά τραπεζικά προϊόντα.. .κατόπιν σχετικής μελέτης, εκπονουμένης και υποβαλλομένης εις το Οικ. Πατριαρχείον, αποφαινόμενον επί εκάστης περιπτώσεως». Δηλ. δίνει εντολή στη Μονή να τζογάρει τα αποθεματικά της εκεί που το πατρ. θέλει. 

Όμως, η πλέον κραυγαλέα περίπτωση διοικητικής κυριαρχίας του Πατριαρχείου επί της Μονής εκφράζεται σαφώς στο άρθ. 65, κατά το οποίο « εν περιπτώσει παρακμής της Ιεράς Μονής ελλείψει μοναχών, ή άλλων λόγων, τότε την διοίκησιν αυτής και την διαχείρισιν της κινητής και ακινήτου περιουσίας, των κειμηλίων και των βιβλίων αυτής αναλαμβάνει το κυρίαρχον Οικουμενικόν  Πατριαρχείον»!!. Καθίσταται σαφές ότι η δυνατότητα απόλυτης διοίκησης της Μονής από το πατριαρχείο με τη διάταξη αυτή γίνεται εύκολη υπόθεση, όταν η διαπίστωση.. «παρακμής» ή «άλλων λόγων» από το οπλοστάσιό του, δηλαδή αφηρημένων, γενικών και αορίστων και ασαφών προϋποθέσεων που μπορεί το πατριαρχείο εύκολα να εφεύρει, νομιμοποιεί και δικαιολογεί τη διοικητική, οικονομική και διαχειριστική χειραγώγηση της, το δε κυρίαρχο όργανο διοίκησης αυτής, την Αδελφότητα των μοναχών, καθιστά παντελώς απονευρωμένη.

.

Σταχυολογούμε τις «αλλαγές» που φέρει και που αποδεικνύουν τη διοικητική κυριαρχία του πατριαρχείου, ως εξής:

1-  Το καταστατικό το επεξεργάζεται, το αποφασίζει και το εγκρίνει το Πατριαρχείο και όχι η Αδελφότητα της Μονής, όπως ίσχυε.

2-  Τυπικά και κατ ευφημισμό Ανώτατο όργανο της Μονής είναι η Αδελφότητα αυτής, στην ουσία όμως όλες οι διοικητικές εξουσίες μεταφέρονται στο Πατριαρχείο, δημιουργώντας δεκάδες νομικές αντιφάσεις και σύγχυση ως προς τι τελικά ισχύει.

3-  Καταργεί το άρθρο 79 του ισχύοντος υπ αριθ. 145/1970 καταστατικού, με το οποίο, σε περίπτωση που η Μονή θεωρηθεί ΣΧΟΛΑΖΟΥΣΑ, τη διαχείρισή της την κάνει ο Δήμος με 3μελή επιτροπή, ενώ τώρα το πατριαρχείο καταλαμβάνει τα πάντα, σύμφωνα με το άρθ 65 .

4-    Αρθρο 1 : καταργείται η επί 900 χρόνια καταστατική φράση «η Μονή υπάγεται υπό την πνευματική Εποπτεία του σεπτού Οικουμενικού Πατριαρχείου .» με την νέα  «υπάγεται υπό την άμεσον κανονικήν, εκκλησιαστικήν και πνευματικήν δικαιοδοσίαν του Ο.Π..»

5-  Παλιό καταστατικό «η Μονή είναι ιδιόρρυθμος» και η ιδιορρυθμία αυτή έκανε περήφανους όλους του Πατμίους. Το νέο: « η Μονή είναι ΚΟΙΝΟΒΙΟΣ»..

6-  «Διέπεται εσωτερικώς υπό τους περί μοναχικών καθεστώτων .......και τας μοναχικάς διατυπώσεις και υποθήκας του κτήτορος αυτής Οσίου Χριστοδούλου του Λατρηνού  ως αύται τεθησαύρηνται εν τη περιπτύστω ΔΙΑΤΥΠΩΣΕΙ αυτού και (προστίθεται νέα φράση) «…και τας εκάστοτε αποφάσεις του Οικουμ. Πατριαρχείου....»

7-   Αποτελεί , κατά τις νομικές αυτής σχέσεις Ν.Π.Ι.Δ , αυτοτελές, αυτοδιοίκητον, αυτοδέσποτον και αυτεξούσιον, λειτουργούν επί τη βάσει των διατάξεων του παρόντος (βλέπε γνωμοδότηση Ν.Σ.Κ υπ αρ.142/1979). Εδώ  υπάρχει πλήρης αντίφαση με τις διοικητικές λειτουργίες της Μονής που το Ο. Π. εισάγει με τον κανονισμό αυτό, που καταργούν τα παραπάνω.

8-  Καθήκοντα Ηγουμένου:  .....Συγκαλεί την Σύναξιν ...ενημερουμένης εν συνεχεία της Μητρός Εκκλησίας δια εκθέσεως  και επεκυρωμένου αντιγράφου του Πρακτικού.

9- Αυτονόητον ότι οιαδήτις προσφυγή εις την δικαιοσύνην ....διενεργείται υποχρεωτικώς και μόνον κατόπιν εγκρίσεως της Ιεράς Συνόδου .

10-  Ο Καθηγούμενος είναι αιρετός και ισόβιος και όχι «..κατά διαδοχάς», όπως ήθελε ο Όσιος και ισχύει επί 600 χρόνια!.

11-  Μη υπάρχοντος αδελφού εν τη Μονή συγκεντρούντος τα ανωτέρω προσόντα, προσκαλείται, αποφάσει της Αδελφότητας , οιοσδήτις κληρικός ήθελε θεωρηθεί  ως κατάλληλος εκ της αμέσου δικαιοδοσίας του Ο.Π. και ανατίθεται  σ αυτόν το αξίωμα τη προτέρα συγκαταθέσει του Ο.Π. Δηλαδή ανεβοκατεβάζει όποιον ηγούμενο θέλει το Ο.Π.

12-  Η ημέρα των εκλογών Ηγουμένου  εγκρίνεται ή  μετατίθεται εις άλλην ημερομηνία κατά την κρίση του Ο.Π.

13-  Στην εκλογή συμμετέχουν αυτοδικαίως τα μέλη της Πατριαρχικής Εξαρχίας και  ο Πρόεδρος αυτής προεδρεύει πασών των εν προκειμένω διεργασιών, συμπεριλαμβανομένης και της ψηφοφορίας!..

14-  Χρέη εφορευτικής επιτροπής εκτελούν 3 μέλη της Γεροντικής Συνάξεως, χρέη δε Προέδρου της εκλογικής συνάξεως εκτελεί ο Πρόεδρος της Πατρ. Εξαρχίας .

5-   Ενστάσεις κατά της διαδικασίας γίνονται δεκτές υπό της Εφ. Επιτροπής . Η Εφ. Επιτροπή υποχρεούται αμελλητί να υποβάλει αυτές προς τελεσίδικο κρίση και απόφαση  στο Ο.Π.  Σε περίπτωση Πατρ. Εξαρχίας αύτη αποφαίνεται τελεσιδίκως.....

16-   Αι σχετικαί με την εκλογήν Καθηγουμένου πράξεις της Ι.Μ. ως και το πρακτικόν εκλογής υποβάλονται ευθύς αμέσως εις το Ο.Π προς έγκρισιν και κύρωσιν ...

17- Κατόπιν τούτων ορίζεται υπό της Μητρός Εκκλησίας η ημέρα εγκαθιδρύσεως του νέου Ηγουμένου........

18-  Εάν τα 2/3 τουλάχιστον των ψηφισάντων αποφασίσουν την έκπτωσιν του Καθηγουμένου, ούτος δικαιούται να προσφύγη εις τον Αρχιεπίσκοπον του τον Ο.Π.

19-  Τα μέλη της Γεροντικής Σύναξεως διορίζονται κατ έτος υπό του Οικουμενικού  Πατριάρχου..

20-   Αποδοχή η αποποίησις δωρεάς, ή κληρονομιάς ή αγορά η πώληση ακινήτων ή σύναψις δανείων....εκποιήσεις, ενοικιάσεις, η παραχωρήσεις, κλπ .τη προηγουμένη εγκρίσει του Οικον. Πατριάρχου. (πλήρης διοικητική εξάρτηση)

21-  Εξαρτηματικοί αδελφοί θεωρούνται όσοι εγκαταβιώνουν μονίμως εν τοις Καθίσμασιν....

22-  Οι εξαρτηματικοί δεν έχουν δικαίωμα συμμετοχής εις την εκλογήν Καθηγουμένου, ούτε να υποβάλουν υποψηφιότητα ....(ιδιορρυθμία τέλος!..)

23- Η Σύναξις της Αδελφότητος αποτελείται εκ πάντων των Κοινοβιακών και εξαρτηματικών ....

24-  Πάσα απόφασις τροποποιήσεως του παρόντος Κανονισμού γίνεται και ισχύει μόνον κατόπιν αποφάσεως του Οικ. Πατριάρχου και της Ι. Συνόδου.

25- Η σφραγίς της Μονής φέρει εσωτερικώς τον όρον «Οικουμενικόν Πατριαρχείον......»  

     

 Ο νέος αυτός κανονισμός αποτελεί, αν όχι ασέβεια προς το πρόσωπο του Οσίου και του Αυτοκράτορα, τουλάχιστον εκκλησιαστικό πραξικόπημα, που ανατρέπει θεσμούς και δεν είναι προϊόν της Βούλησης της Αδελφότητας . Το πατριαρχείο, που με τις επιλογές του προξένησε τα δεινά στη Μονή, με το πρόσχημα της σωτηρίας, φανερά, αντιφατικά και απροκάλυπτα προβαίνει σε πλήρη χειραγώγηση και ιδιοποίηση της διοίκησης και διαχείρισης της Μονής και στην ουσία ακυρώνει την Υποτύπωση του Οσίου.  Αυτοί που είτε ηθελημένα, είτε με τις πράξεις τους, ή με την αδράνειά και ανοχή τους στο νησί άνοιξαν την κερκόπορτα για τη διοίκηση της Μονής και μπήκαν μέσα «πατριαρχικά πρόσωπα», που ο Όσιος και ο Αυτοκράτορας απαγορεύουν ρητά, θα νιώθουν αιώνια  ντροπή και ευθύνη απέναντι στην ιστορία της Μονής και του νησιού μας.

   …

 Γι αυτό, φρονούμε, ως Πάτμιοι, που συγκροτούμε ανεξάρτητους και αδέσμευτους πατριωτικούς οργανισμούς, ότι δεν πρέπει να κλείνουμε τα μάτια και να μην αντιδρούμε σε αυτή την προσβολή του φιλότιμου και της αξιοπρέπειας μας και την κατάλυση των θεσμών και της κληρονομιάς των Πατμίων, για την προστασία των οποίων είμαστε ταγμένοι.

Προτείνουμε απερίφραστα να τροποποιηθεί ο νέος   Κανονισμός ως εξής:

1.   Προτείνουμε την ουσιαστική και πραγματική  εφαρμογή της αυτοτέλειας, ανεξαρτησίας και αυτοδιοίκητου της Μονής, ως «αφεαυτής διευθυνομένην και κατευθυνομένην» από την Αδελφότητα των μοναχών και τον περιορισμό του πατριαρχείου στην πνευματική εποπτεία,

2.   Την κατάργηση του κοινοβιακού χαρακτήρα της Μονής και την επαναφορά τού επί 500 χρόνια ισχύοντος συστήματος ιδιορρυθμίας της Μονής, σύμφωνα με το οποίο οι μοναχοί επιτρέπεται να διαβιούν ατομικά και να ασχολούνται με δικές τους μέριμνες και ενδιαφέροντα, μοναδικού συστήματος σε όλη την ορθόδοξη εκκλησία και μονές  και για το οποίο ως θεσμό οι Πάτμιοι ανέκαθεν καυχιόμασταν και ήμασταν περήφανοι.

3.    Την κατάργηση της ισοβιότητας του ηγουμένου και εκλογή του ανά τετραετία από την Αδελφότητα, όπως προέβλεπε η Υποτύπωση του Οσίου Χριστοδούλου και ίσχυε επί αιώνες, χωρίς καμιά πατριαρχική παρεμβολή και εποπτεία στην εκλογή αυτή.    («Εφορον δε της ημετέρας επί τη εκλογή των κατά διαδοχάς μελλόντων ηγουμενεύσαι κρίσεως..» Υποτύπ. κεφ. Κ’.) και «Ήδη δε και περί εκλογής και προχειρίσεως των μετά την εμήν αποβίωσιν κατά διαδοχάς προστησομένων υμών και το της ηγουμενίας αναδεξομένων αξίωμα διαληπτέον». (Υποτ.ΙΖ)

4. Ο εκάστοτε ηγούμενος να είναι, αν όχι Πάτμιος, μέλος της Αδελφότητος και μοναχός της Μονής επί 7 τουλάχιστον συνεχόμενα έτη.

5.   Ο Κανονισμός της Μονής με τις κατά καιρούς τροποποιήσεις του να είναι προϊόν ελεύθερης και ανεπηρέαστης διαβούλευσης και επεξεργασίας μεταξύ της Αδελφότητας των μοναχών.

Αγαπητοί μου συμπατριώτες.  Τελειώνοντας, οι στίχοι ενός σπουδαίου ποιήματος  του Κ. Βάρναλη: « Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, προσμένουμε ένα κάποιο θαύμα» αποτελούν τη μοιραία φωτογραφία της σημερινής Πάτμου. Ενός νησιού που έγινε χώρος πειραματισμών, ευκαιριών πλουτισμού για παρέες, για άγνωστους και κρυφούς επενδυτές που παίζουν με τη δειλία μας και την άγνοια μας και αλωνίζουν με θράσος ανενόχλητοι. Αλλά τα θαύματα του ωραίου ποιήματος γίνονται όταν υπάρχει ανδρεία, θέληση, όταν κυριαρχεί η γνώση και η πίστη στα ιδανικά και τις αξίες, όταν είμαστε όλοι μαζί, όχι χώρια. Ψάχνουμε για αφέντες και οίκτο, όταν οι πρόγονοι μας πέθαιναν για να κρατήσουν την περηφάνια και την τιμή τους. Μας νικούν γιατί δε μάθαμε να μαχόμαστε. Αυτή τη στιγμή η γνώση και η ανδρεία είναι πιο απαραίτητα από ποτέ. Φεύγοντας από αυτή την αίθουσα τουλάχιστον να οπλιστούμε με τη δύναμη της Ανάστασης του Χριστού, αλλά και με γνώση, ενημέρωση και πίστη στον εαυτό σας και στο θεό!..

Ευχαριστώ